Şarkı

Bilgisayarım kucağımda, günlerdir sonu gelmeyen işlerimi tamamlamaya çalışıyorum. Ne zamandır üzerime çökmüş olan stresli ruh halim şu an evde olduğum için hemen üzerimde değil de az ilerideki sarı koltukta oturuyor ama gitmiyor bir türlü. Bir yandan televizyon da açık. Bildiğimiz ses yarışmalarından birinin yayınlandığı bir kanal kendi çalıp kendi söylüyor. Kafamı klavyeye ve notlarıma gömmüşken bir çok şarkı başlayıp bitiyor ekranda.

Kayıtsızım.

Sonra birden bu şarkı başlıyor. Gerçekten yüzüm aydınlanıyor aniden, yüz kaslarım geriliyor, basbayağı gülümsüyorum. Sonra gözlerimi kapatıyorum, başımı arkaya yaslıyorum ve dinliyorum.

Bitiyor.

Yetmiyor ama, o yüzden Spotify’dan tekrar tekrar dinliyorum. Rahatlıyorum. “Müzik ruhun gıdası” tespiti bir kez daha can buluyor bu kez de benim ruhumda. Meğer günlerdir sararıp solmuşum, haberim yokmuş, duyunca fark ediyorum.

Şarkı Denilen Anahtar

Sadece dinlemiyorum elbette. İlk dinlediğimde içimden mırıldanıyorum, ikinci ve üçüncü tekrarlarda ise artık çoktan kendi dünyamdayım. Söz yazarı ve bestecinin bana emanet ettiği eser ruhumdaki odaların kapalı kapılarını tek tek açıyor. Gözümün önünde görüntüler var, kulağımda ise zaman zaman dinlediğim şarkının sözlerini bastıracak kadar güçlü cümleler.

Müzik ne acayip şey, şiirler, sözler ne acayip… İnsanı nerede olmak istiyorsa oraya götürebiliyor; kimi özlüyorsa onun yanına, belki de uzaktakini getiriyor hemen yanı başına, kavuşturuyor. 4 dakika mı? Ya da 5 mi en fazla? Olsun. Başka neyin böyle bir gücü var insan üzerinde bilmiyorum.

Fayton

Koyuyorum buraya linki, tıklayın mutlaka, mümkünse takın kulaklığı, biraz da açın sesini, hissettiğimin yüzde 30’unu bile hissetseniz inanın çok iyi gelecek.

Yoksun diye geldi esti bahar
Yoksun diye yandı aşkına can
Gözümün önüne geldi meşk-i zaman
Gecemi sarhoş ederdi hoş bir edan
Sensiz neyleyim dalda çiçek
Günler yıllara oldu da denk
Kapıda nöbete durdu yaşlı seyis
Salına salına geldi aşkı haber
Çek faytonu
Yarime uzanalım
Çağırıyor günlerin hasreti
Ah dize getirdin yüreğimi
Hadi uzat ellerini
Sevişelim sabaha dek

Çünkü gerçekten,

“Yoksun diye yandı aşkına can…”

Ve bir de “Yerine Sevemem” var ki; o bambaşka bir yazının konusu…

En derin sevgilerimle…

Seda Çağlayan